Elewacje zewnętrzne – stan zachowania

Elewacje frontowe bardzo źle zachowane. Osiatkowana na wysokości trzech pięter ze względu na zagrożenie ukruszenia elementów, lub większych odcinków zaprawy. W części parterowej poosłaniana płytą pilśniową ze względu na brak witryn oraz nieużytkowy charakter obiektu, w celu zabezpieczenia.

W stosunku do oryginalnego wykończenia elewacji obecnie mocno uproszczona, zwłaszcza w partii detalu tynkowanego. Detal w na żadnym fragmencie nie został zachowany. Tynkiem osłonięto także bardzo dużą część wykończenia kremowej cegły elewacyjnej stanowiącej silny akcent dekoracyjny elewacji. Nie zachowały się witryny drewniane parteru, ub zachowały się szczątkowo. Nie zachowała się oryginalna, ozdobna stolarka drzwiowa wykuszu środkowego elewacji stanowiąca rozbudowany element dekoracyjny.

Tynki, zarówno te najstarsze na wyższych partiach elewacji jak i te wtórne bardzo źle zachowane. Osłabione, kruszące się, osypujące się, odłamujące się w większych fragmentach raczej nie do uratowania. W przypadku ceramiki zachowane na fragmentach odsłonięte lub schowane pod tynkiem fragmenty ceglane do uratowania i konserwacji. Elementy osłabione, przebarwione, zasolone, z wykruszoną lub silnie osłabioną spoiną wymagają pełnej konserwacji. Ostatnie, dobudowane piętro w najgorszym stanie zachowania. Oryginalne lub najstarsze tynki osłabione, pokruszone, o złej wytrzymałości mechanicznej – do wymiany. Piętro, dobudowane z białej cegły w całości pozbawione tynków. W ostrołukowych szczytach elewacji, od strony ulicy Dworcowej zachowana oryginalna drewniana żaluzja okienna.

Drewniana stolarka okienna zachowana, wielokrotnie przemalowana, z łuszczącymi się warstwami farby, rozszczelniona, do wymiany na wzór z zachowaniem świadka na elewacji. Elewacja od Odry, od ulicy Dworcowej prosta, otynkowana. Tynk osłabiony, w wielu miejscach odparzony, odpadający, zwłaszcza w partii szczytowej całkowicie do wymiany.