Elewacje dziedzińca – stan zachowania
Zapraszamy do lektury opracowania konserwatorskiego dotyczącego stanu elewacji dziedzińca Starej Drukarni. Opis ten obrazuje to, co zastaliśmy po wejściu na teren budynku.
Elewacje dziedzińca, w całości wykonane z jasnej, kremowej cegły, z tynkowanymi opaskami okiennymi bardzo źle zachowane. Przede wszystkim silnie zawilgocone, z uszkodzeniami na wielu płaszczyznach w postaci uszkodzeń cegły elewacyjnej, zacieków oraz przebarwień związanych z zakażeniem biologicznym. Opaski tynkowane pouszkadzane, z odpryskami do cegły pod warstwą tynku, osłabione mechanicznie z siatką mikrospękań do konserwacji a częściowo do wymiany i odtworzenia.
Partia dobudowana ostatniego piętra w bardzo złym stanie zachowania. Metalowe nadproża okienne skorodowane, generują odpryski i osłabienie elementów wokół nadproża. Tylko na niewielkich fragmentach zachowana cegła wykończenia elewacji. Większość uległa odpryśnięciu. Najgorzej zachowana partia cokołowa elewacji dziedzińca. Z licznymi przeróbkami , wtórnymi zadaszeniami, otynkowaniami wygląda fatalnie, wymaga uporządkowania i doprowadzenia do stanu oryginalnego oraz do uczytelnienia architektonicznego.
Zachowane ozdobne pasy ceramiczne z brązowej, glazurowanej cegły. Zachowana oryginalna stolarka okienna, przemalowana, ze złuszczeniami farby, z drewnem osłabionym mechanicznie wymaga wymiany na wzór z zachowaniem świadka na elewacji. Parapety tynkowane, bardzo silnie popękane, do naprawy lub wymiany.
Zachowane ozdobne elementy metalowe balustrad parteru źle zachowane, skorodowane, przemalowane.
Dziedziniec, elewacja zachodnia. Oprawa elewacji (lico ceglane, opaski okienne, pierwotnie stylizowane na ciosy piaskowcowe) pochodzi z 1901 roku. Z tego czasu zachowała się również stolarka okienna. Kondygnacja najwyższa pochodzi z przebudowy wz lat 80-tych XX w.
Dziedziniec, elewacja zachodnia. Drzwi na piętrze oraz relikty mocowania balkonu pochodzą z modernizacji powojennej (prawdopodobnie z lat 50-tych XX w.). W tym czasie zamurowano również dolne części okien na parterze. W narożniku zachowały się relikty towarowej windy ręcznej.
Dziedziniec, elewacja wschodnia. Oprawa elewacji (lico ceglane, opaski okienne, pierwotnie stylizowane na ciosy piaskowcowe) pochodzi z 1901 roku. Zachowała się stolarka okienna z 1901 roku.
Dziedziniec, elewacja wschodnia. Zachowały się okna z stolarką okienną oraz kratami w oknach z 1901 roku. Oryginalne są również drzwi w ryzalicie. Wartość zabytkową ma również stalowy daszek nad wejściem do piwnicy (1921 r.). Drzwi prostokątne po prawej i lewej stronie są wynikiem modernizacji powojennych.
Dziedziniec, elewacja wschodnia. Otwory okienne oraz kraty w oknach pochodzą prawdopodobnie z 1901 roku. Wydaje się , że stalowe zadaszenie nad wejściem do piwnicy powstało podczas gruntownej przebudowy parteru w 1921 roku, jednak nie wykluczone że jest wynikiem wcześniejszych modernizacji z lat 1910-1915.
